Σε ένα στενό οικόπεδο, με πρόσοψη μόλις 6 μέτρων, εντός του ιστορικού κέντρου της Ζακύνθου στην οδό Πηλίκα, σχεδιάζεται ένα διώροφο κτίριο με σοφίτα και επίπεδη στέγη. Στην καρδιά του οικοπέδου χωροθετείται μια εσωστρεφής αυλή η οποία διαχωρίζει τον χώρο του καθιστικού και της κουζίνας από αυτόν του υπνοδωματίου, διασφαλίζοντας άπλετο φωτισμό και αερισμό σε όλους τους χώρους ανεξαιρέτως. Με αυτό το χειρισμό, το σαλόνι του ισογείου εκτείνεται στον εξωτερικό χώρο, δημιουργώντας μια απρόσκοπτη σύνδεση μεταξύ του εσωτερικού και εξωτερικού χώρου.Το αίθριο ενισχύει επίσης τον φωτισμό του επάνω ορόφου, ο οποίος είναι προσβάσιμος μέσω μιας κοινόχρηστης σκάλας. Μια ιδιωτική γραμμική σκάλα συνδέει τον επάνω όροφο με τη σοφίτα και το δεύτερο δωμάτιο του διαμερίσματος, καθώς και με την επίπεδη οροφή που βρίσκεται στην πίσω πλευρά του οικοπέδου. Από εκεί μπορεί κανείς να απολαύσει τη θέα τόσο στο λόφο Στράνη όσο και στη θάλασσα.
Δεδομένου της πυκνής δόμησης του νησιού, τα μικρά σπίτια της Ζακύνθου, όπως και η διπλοκατοικία Πήλικα, διαρθρώνονται συχνά σε πολλαπλά επίπεδα ή με έξυπνες λύσεις αποθήκευσης, με σκοπό τη μέγιστη αξιοποίηση του χώρου.
Η μεσογειακή αισθητική ολοκληρώνεται, με τη χρήση υλικών όπως ο ασβέστης στους τοίχους, τα πλακάκια από τερακότα, οι ξύλινες πινελιές σε συνδυασμό με το μαύρο ατσάλι και σίγουρα το αρωματικό αναρριχητικό φυτό Μπουγαρίνι –τοπική ονομασία για το αραβικό γιασεμί. Όλοι αυτοί οι χειρισμοί καταφέρνουν να ενσωματώσουν το κτίριο στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική του νησιού, επαναπροσδιορίζοντας έτσι τα συμβατικά όρια σχεδιασμού. Τέλος, τα σχήματα, οι διαστάσεις και το υλικό των ανοιγμάτων, δίνουν μια σύγχρονη πινελιά στην εν λόγω διπλοκατοικία.