Η παραδοσιακή πέτρινη οικία στα ορεινά της Δυτικής Μακεδονίας σχεδιάστηκε και μελετήθηκε ως προς την αποκατάστασή της αλλά και την προσθήκη σε αυτή νέου τμήματος 90 τετραγωνικών μέτρων.Ο παλιός όγκος επανέρχεται σχεδόν στην αρχική του κατάσταση με μια γεωμετρική συμμόρφωση των ανοιγμάτων της νότια όψης ενώ ο νέος όγκος έρχεται και συνδέεται με το υπάρχον κτίσμα μέσω της κατασκευής της μαύρης γέφυρας. Το "μαύρο κουτί" φέρει το κλιμακοστάσιο και συνδέει ακόμα το ισόγειο επίπεδο με τον όροφο που εώς τώρα επικοινωνούσαν μόνο εξωτερικά.
Η αυλή διασπάται σε δύο επίπεδα λόγω της μεγάλης κλίσης του εδάφους. Ο σφένδαμος δεσπόζει στο κέντρο της και σκιάζει την παρέα τους καλοκαιρινούς μήνες. Εσωτερικά η κατοικία διαμορφώνετα με άνετους και λειτουργικούς χώρους σε ένα σύγχρονο στυλ προκαλώντας μια ενδιαφέρουσα αντίφαση με το παραδοσιακό περιβάλλον του οικισμού.
Ο νέος όγκος δεν προσπαθεί να μιμηθεί τον παλιό διότι μια τέτοια προσπάθεια θα κατέληγε σε ένα κακέκτυπο της παραδοσιακής μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής. Επικεντρώνεται όμως στα ιστορικά χαρακτηριστικά και θεμελιώδη στοιχεία των κτιρίων του περιβάλλοντος του που είναι η γραμμικότητα, η αυστηρότητα των ανοιγμάτων,ο μπρουταλισμός των υλικών.
Η σαφής διάκριση μεταξύ νέου και παλιού επιτρέπει την ανάγνωση της ιστορίας του κτίσματος διατηρώντας παράλληλα την αισθητική ενότητα του συνόλου.