Στην εξοχή της Κασσάνδρας Χαλκιδικής, σε παραθαλάσσιο οικισμό, βρίσκεται η ισόγεια κατοικία 200τ.μ. Στόχος ήταν η δημιουργία μιας κατοικίας, που θα εξασφάλιζε την ηρεμία στους ενοίκους της μακριά από την ένταση της σύγχρονης καθημερινότητας και η αρμονική συνύπαρξη στοιχείων τοπικής και σύγχρονης αρχιτεκτονικής.
Το κτίριο διαρθρώνεται σε ένα επίπεδο διευκολύνοντας την κίνηση. Δύο βασικοί όγκοι φιλοξενούν τους χώρους διημέρευσης και τους χώρους ύπνου αντίστοιχα και συνδέονται με έναν τρίτο όγκο - γέφυρα όπου βρίσκεται η κεντρική δίφυλλη πόρτα εισόδου. Σημαντικό ρόλο στην αρχιτεκτονική της κατοικίας έχουν τα ανοίγματα, καθώς διευκολύνουν την επικοινωνία του εσωτερικού χώρου με τον εξωτερικό αλλά και τη διάχυση του φυσικού φωτός, δημιουργώντας ποικιλία εικόνων και αισθήσεων.
Στον πρώτο όγκο βρίσκεται ο ενιαίος χώρος καθιστικού και κουζίνας, που χωρίζεται νοητά με τη μεγάλη τοξωτή καμάρα. Αυτή καδράρει την επιμήκη μαρμάρινη τραπεζαρία, που σκοπό έχει να ενθαρρύνει τη σύνδεση της οικογένειας και των φίλων. Το καθιστικό και η κουζίνα συνδέονται με τον στεγασμένο υπαίθριο χώρο, μεγαλώνοντας την έκταση διημέρευσης κατά τους θερινούς μήνες. Ένας μακρύς διάδρομος οδηγεί στα υπνοδωμάτια της οικογένειας. Χαρακτηριστικό εκεί είναι ο πέτρινος τοίχος που βρίσκεται στο προσκέφαλο κρεβατιού του μεγάλου υπνοδωματίου και τα χτιστά κρεβάτια στα παιδικά υπνοδωμάτια.
Η προσεκτική επιλογή φυσικών υλικών επιδίωξε να δώσει μια ευχάριστη αίσθηση ζεστασιάς. Σε όλες τις επιφάνειες των τοίχων και των οροφών έχει εφαρμοστεί φυσική βαφή (κουρασάνι), της οποίας στο τελικό αποτέλεσμα δεν υπάρχει ομοιομορφία, αλλά υπάρχουν ανομοιοχρωμίες και σκιάσεις που διαφοροποιούνται σε κάθε σημείο. Πέτρα σε δάπεδα και τοίχους, χρήση φυσικού ξύλου σε πολλές επιφάνειες και χτιστά μιντέρια μαρτυρούν τη διάθεση για σύνδεση με την εξοχή.